KEDİLİ OLMAK.. KEDİCİ OLMAK.. KEDİYLE YAŞAMAK..
-TANIŞMA:
Onları ilk gördüğümde bir ayakkabı kutusundaydılar.
Kalorifer peteğinin yanına konulmuş kutuda birbirine sarılmış iki kardeş
korkudan titriyorlardı.
Sokakta terk edilmiş olarak bulan aile tam olarak ne
yapacağını bilemeden, bir enjektör ile süt içirmeye çalışmış anacak pek
başarılı olamamıştı. Bu yüzden en son ne zaman doyduklarını bilemediğimiz bu
yavrular oldukça da aç olmalıydılar.
Gözleri henüz açılmamış, göbek kordonları bile düşmemiş olan
kediciklerin annelerinden ne zaman ayrı düştükleri bilinmiyordu. Bahçede
oynayan çocuklar açıkta otların üzerinde çaresizce miyavlarken bulmuşlar ve
evlerine götürmüşler.
İşte biz bundan sonra olaya dahil olduk.
İlk olarak en yakındaki bir veteriner kliniğine giderek
yardım aldık. Onları sıcak ve tok tutmanın en önemli nokta olduğu diğer
hususların sonrasında halledilebileceğini öğrendik.
Acil olarak kedi biberonuna ve kedi sütüne ihtiyacımız
vardı. Bu tür ihtiyaçların bol, kaliteli ve ucuz temin edilebileceği bir mağaza
bulmalıydık.
GUPPY-Evcilal ile böylece tanışmış olduk. Gerekli olan tüm
malzemeleri temin edebileceğimiz bir yerdi. Çalışanlar bizimle yakından
ilgilendiler. Kedi sütü, kedi biberonu ve diğer malzemeleri alıp kullanmaya başladık.
Böylece evimize biri simsiyah diğeri bembeyaz olan Ankara
Kedisi iki birey daha girmiş oldu.
(Foto: Yavruların bize geldikten 20 gün sonraki halleri.)
---(Devam edecek)----
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder